En de week is alweer om… Doordat ik me op maandag en dinsdag niet echt top voelde, leek de week langer te duren dan anders. Gelukkig heb ik wel weer heel wat te vertellen.
Maandag
Met een keel zo rauw als schuurpapier en bijna zonder stem voor de klas staan, bleek geen goede combinatie. Ik voelde me de hele dag wat grieperig en genoot niet echt van het lesgeven. Het was dan ook geen heel speciale dag. In de namiddag keken we samen even naar een filmpje van Mister Bean, die altijd voor een vrolijke noot weet te zorgen
Dinsdag
Na de knutselles van maandag stonden de banken nog in groepjes. De kinderen waren dan ook heel blij dat ze in deze opstelling mochten blijven zitten in de voormiddag. In de namiddag hebben we toch maar weer alles op rijen gezet, aangezien de rust een beetje was verdwenen.
Tijdens de les w.o. vertelde ik over de aarde en de zon en hoe zij draaien ten opzichte van elkaar. De kinderen hingen aan mijn lippen en stelden doordachte vragen. Toen ik halverwege mijn uitleg was, vroegen ze zelfs of er nog een deel volgde van “mijn verhaal”. Uit dat soort vertel-lessen kan ik echt voldoening halen, zeker als ze op het einde zeggen: “Maar nu snap ik eindelijk waarom er schrikkeljaren bestaan.” Doel bereikt!
Na schooltijd hadden we met een aantal scholen uit de buurt nog een bijscholing over het nieuwe leerplan voor het katholiek onderwijs. We kregen heel wat informatie voorgeschoteld maar jammer genoeg bleven de concrete tips een beetje uit. Hopelijk wordt het snel allemaal duidelijk.
Woensdag
Voor de kinderen was woensdag een heel spannende dag want het was scholencross. Met alle lagere scholen uit de gemeente werd een loopwedstrijd georganiseerd in het park. Ik kon als tevreden juf naar huis gaan want iedereen van de klas deed goed zijn best en één van de meisjes eindigde zelfs met de zilveren medaille op het podium.
Donderdag
Voor de les taal over duidelijke opdrachten geven had ik een leuke opdracht bedacht. Ik liet aan één kind een foto zien van een menselijke piramide en deze leerling moest dan aan andere leerlingen opdrachten geven om de piramide na te bouwen. Zo bleek maar dat het niet zo simpel is om goede instructies te geven maar met een beetje hulp van de juf, lukte het toch om coole constructies op te stellen.
In de rekenles van vandaag lieten we de kleine getallen achter ons en werd het tijd voor het echte werk. De beukennootjes hielpen ons om hoeveelheden te leren inschatten, te tellen tot 1000 en te groeperen.
Tijdens het kijken naar Karrewiet was ik blij verrast door de interesse van de kinderen. Ze vroegen om de aflevering even op pauze te zetten zodat ze hun vragen konden stellen over de vondelingenschuif in Antwerpen en het slachthuis in Izegem. Leuk, zo’n geïnteresseerde leerlingen!
Vrijdag
De laatste dag van de week alweer. Ik vertelde het vervolg van het verhaal van Jozef de dromenkoning. De kinderen keken echt uit naar deze les en hingen dan ook aan mijn lippen toen ik vertelde over hoe Jozef in de gevangenis belandde. Echt een leuk thema.
Tussendoor nam ik ook nog even een leerling bij mij die helemaal in de mist was gegaan met oefeningen als 70 – 36. Hij deed de tientallen er wel af maar de eenheden telde hij er bij. Even alles met een mooi schemaatje uitgelegd en toen ik zag dat het lampje ging branden, was ik dan ook heel tevreden.
In de namiddag had ik nog wat extra voorbeelden opgezocht van acrogym zodat de kinderen nog menselijke piramides konden maken. Trouwens ook een ideale opdracht om te leren samenwerken en elkaar te vertrouwen. En zo vloog ook de laatste dag van de week weer om. Tijd voor het weekend, en dit keer eentje van 3 dagen want maandag hebben we vrijaf.
De juffrouw zegt 