De eerste maand van het nieuwe schooljaar zit erop. De vakantie lijkt alweer heel ver weg, de routine zit er weer helemaal in en vooral…er zijn al heel wat dingen getest en indrukken opgedaan.
Wat ik deed
De zomervakantie was voor mij in de eerste plaats bedoeld om weer helemaal tot rust te komen. In de tweede plaats stond de zomervakantie ook voor het schooljaar voorbereiden. Een eigen klas beginnen brengt heel wat projectjes met zich mee en die projectjes vragen tijd. Ik vulde in de vakantie heel wat uren (of zeg ik beter dagen) met dingen bedenken, ontwerpen en uitvoeren. Op 1 september was het dan ook hopen dat alles in de smaak viel bij de kinderen en dat alles wat ik voor ogen had ook effectief werkte in de klas. Na 1 maand kan ik wel zeggen wat ik allemaal deed en hoe alles (voorlopig) uitdraait.
Toen de kinderen op 1 september de klas binnen kwamen, keken ze hun ogen uit. Ze zagen andere dingen dan in het tweede leerjaar, wilden weten waarvoor alles diende en waren erg nieuwsgierig. Zo ook naar het takenbord. De meeste taken spraken voor zich en waren erg voor de hand liggend. Maar bij het startmoment hadden de leerlingen toch heel wat vragen. Nadat ik het helemaal had uitgelegd, kwamen meteen de eerste reacties. De meeste kinderen waren heel enthousiast. Ook toen we effectief elke dag het startmoment deden, bleef het enthousiasme. Ik vergeet soms om ’s ochtends even tijd te maken voor het startmoment maar dan word ik er snel weer aan herinnerd door de enthousiaste kinderen.
In september waren er meteen vier jarigen in de klas. Bij de eerste jarige vertelde ik aan de klas hoe we de verjaardag vieren. Ik vertelde hen over de stoelkroon, het verjaardagslied en de verjaardagstaart. Die vier verjaardagen die intussen passeerden werden een geslaagd feest en ik kijk nu al, samen met de kinderen, uit naar de feestjes die nog zullen volgen.
Over het idee om een keuzekast in te richten was ik zelf heel enthousiast. Geen extra werkblaadjes voor snelle werkers maar een groot en gevarieerd aanbod aan andere leuke activiteiten. Blijkbaar heeft mijn enthousiasme aanstekelijk gewerkt want ook de kinderen zijn erg te spreken over deze manier van werken. Niet alle activiteiten vallen even goed in de smaak maar er zit zeker voor ieder wat wils in de kast.
Op Facebook vroeg ik aan jullie tips om mijn contractwerk aan te pakken. Ik kreeg heel wat goede ideeën aangereikt en ontwierp op basis daarvan mijn eigen systeem. Dat systeem loopt nu enkele weken en ik voel dat er nog wat gaten zijn. Grotendeels werkt het wel voor mezelf en de kinderen maar het staat toch nog niet helemaal op punt. Zo ervaar ik dat de kinderen niet goed weten wat nu moetjes en magjes zijn. Ze denken dat alles wat in de bundel zit, moetjes zijn en vergeten dat er ook moetjes zijn die niet in de bundel zitten maar bijvoorbeeld in hun werkboek. Ook het werken met verbetersleutels loopt soms nog wat stroef. Kinderen gaan rap-rap en laten fouten staan. Ik weet wel dat dit iets is wat ik nog tijd moet geven dus daar bedenk ik nog niet meteen een andere oplossing voor. Voorlopig laat ik het contractwerk zoals het is, met hier en daar wat kleine gebreken maar ik blijf in mijn achterhoofd nadenken over een ideale aanpak (als die al bestaat).
Wat ik zag
Alle kinderen die na de knutselles staan te dansen op de muziek van het geluidshuis in een klein hoekje van de klas en als de bel gaat het jammer vinden dat ze naar huis moeten gaan.
Kinderen die op maandagochtend aankomen met een gezicht vol tranen omdat ze hun mama en papa een week zullen moeten missen (ze zitten op internaat). Diezelfde kinderen die de volgende dag weer tranen op hun wangen hebben maar dit keer van het lachen.
Schitteringen in ogen en lachjes op de gezichten als ik het voorleesboek erbij neem en me op de voorleesstoel zet.
Eén en al enthousiasme als we het liedje bij de godsdienstles zingen.
Wat ik hoorde
“Juf, ik ben graag bij u in de klas. Wij doen zo veel leuke dingen en spelen zo veel spelletjes.”
Op vrijdagavond: “Moeten wij nu al naar huis?”
“Yes, weer een spelletje!”
Wat ik dacht
Na de eerste week: Wat een goede start. Met deze klas zal het ongetwijfeld een heel leuk jaar worden.
Na een vermoeiende dag: Ik ben kapot. Gelukkig zijn niet alle dagen zo vermoeiend.
Als ik merk dat iemand heel erg zijn best doet: Ja, goed bezig, volhouden zo!
Wanneer ik merk dat kinderen zich aanpassen als ik hen even streng heb moeten toespreken: Fieuw, dat streng zijn is even niet zo leuk maar het werkt wel. En gelukkig nemen de kinderen mij niks kwalijk.
Bij één van de vele grappige momenten: Wat doet het deugd om zo veel plezier te hebben in de klas en lekker luid mee te lachen met de kinderen.
Je hoort het, het was een bewogen maand waarin ik al heel veel meemaakte maar het zijn allemaal dingen die ik voor geen geld van de wereld had willen missen.
De juffrouw zegt 